Het was weer zover, vanmiddag kregen we de uitslag van mijn nieuwe halfjaarlijkse scan. Ik was tot nu toe precies een jaar schoon en dat blijft nog even zo. Ofwel supergoed nieuws, want alles zag er rustig uit!

Waar ik mijn eerste schone half jaar vooral aan het worstelen was, waren de afgelopen zes maanden gelukkig veel fijner en meer ontspannen. Dat ging niet vanzelf, er waren veel kritische blikken in de spiegel en wat hulp voor nodig. Kort gezegd merkte ik dat elke gedachte aan het ziekenhuis weerstand opriep, van bloedprikken en een simpele vraag aan m’n arts tot een ander onderzoek dat niks te maken had met kanker. Ik was er even klaar mee na zes jaar en dan druk ik me zacht uit. En belangrijker, ik merkte dat ik telkens bij mezelf weg stapte. Er ging een muur omhoog om niets te voelen, maar dan voel je de leuke dingen natuurlijk ook minder goed en die wilde ik nou juist wel voelen. 

Met dank aan een paar confronterende gesprekken met een coach en een paar hele fijne andere mensen om me heen kreeg ik een goede spiegel voorgehouden en lukte het om de muur weer te laten zaken. Wat daarbij erg hielp was de schone scan van afgelopen februari. Die gaf letterlijk lucht. Met m’n arts heb ik toen ook besloten om de driemaandelijkse bloedcontroles te skippen en in principe een half jaar geen contact te hebben, tenzij het echt nodig was. 

Helemaal ziekenhuisvrij was ik de afgelopen maanden overigens niet, maar in plaats van onderzoeken en controles had ik juist een paar erg leuke ervaringen. Want ik mocht mijn verhaal delen met geneeskunde studenten van het UMCU. Het waren mooie en energie gevende gesprekken, soms confronterend, maar op een goede manier. Het is fijn om op deze manier iets nuttigs te kunnen doen.

 

Inmiddels geniet ik vooral van alles wat ik kan en is m’n draagkracht terug op sterkte. Daarnaast voel ik me sinds een paar weken fysiek sterker worden. Ik denk dat een rustiger hoofd helpt en verder ben ik gestart met acupunctuur, waar ik veel baat bij heb. In de zomervakantie met een enthousiast kind thuis is die extra energie van harte welkom. 

De dagen rondom een scan-uitslag ben ik altijd super gespannen. Dat was ik nu ook. Maar los van de uitslag voelde ik ook hoop en vertrouwen. Los van de uitslag, want ik heb eerder meegemaakt dat ik me fitter voelde worden en toch slecht nieuws kreeg. Dus daar hield ik me niet aan vast. Maar het feit dat mijn lijf wederom aan het herstellen is, dáár hou ik me wel aan vast. Het kan, het zit er nog steeds in en dat neemt niemand me af!

 

En natuurlijk is de uitslag van vandaag ultiem goed nieuws, want die geeft letterlijk en figuurlijk weer een aantal maanden extra rust en ook dat neemt niemand ons af!